Inny Świat

Rozdział 8.

Biedny Skaj nie wiedział co ma robić, jednak zdecydował, że poleci na ziemię i spróbuje porozmawiać z Emilii. Przez cały czas myślał tylko czy dziewczyna rozpozna go, czy będzie w stanie przypomnieć sobie te wszystkie wspólne chwile. Nie był jednak w stanie myśleć o ty, co będzie jeśli Megan mówiła prawdę i Emilii faktycznie nic nie będzie pamiętała. Kiedy dotarł już na ziemię, był tak roztargniony, że całkowicie zapomniał, gdzie mieszka jego ukochana.

 

Emilii stała przed oknem, tak ja w momencie, kiedy Skaj przyleciał do niej, zamknęła je i poszła do łazienki umyć się. Przez cały czas ogarniało ją dziwne wrażenie, że zapomniała o czymś na prawdę ważnym. Nie potrafiła również wytłumaczyć sobie, czemu w głębi duszy jest smutna i dlaczego chce jej się płakać. Natknęła się na matkę. Jena przestraszyła się kiedy zobaczyła, że jej córka ma zaszklone oczy.

 - Emilii coś się stało ? Płakałaś ?

- Nie, wszystko jest w porządku, po prostu zachciało mi się nagle płakać, pewnie pomyślałam o czymś przykrym, to tyle - dziewczyna szybko odpowiedziała pociągając nosem.

- No dobrze, ale pamiętaj, że zawsze możesz ze mną porozmawiać.

- Tak, tak, jasne - odpowiedziała i zniknęła w łazience. Jena natomiast skręciła do pokoju córki. Weszła do środka, chciała otworzyć okno by trochę przewietrzyć pomieszczenie. Wyjrzała przez nie, była piękna i ciepła noc. Na niebie nie było widać żadnych chmur,  widoczne były wszystkie gwiazdy. Jena patrzyła tak na nie przez jakiś czas. Była zamyślona, dlatego nic dziwnego, że prawie dostała zawału, kiedy zobaczyła twarz pewnego chłopca tuż przed swoją. Krzyknęła przerażona, chciała się odsunąć, ale potknęła się i przewróciła na ziemię.

 - Jena ! Nic ci nie jest ? - chłopak wyciągnął rękę by pomóc jej wstać, ale ona to zignorowała.

- Skaj ??? - kobieta była tak zdziwiona, że widzi swojego przyjaciela - To na prawdę ty, aż nie mogę w to uwierzyć. Czyli jednak dotrzymałeś słowa - zaśmiała się.

- Jakiego słowa ?

- Nie pamiętasz ? Obiecywałeś mi, że jeszcze kiedyś się spotkamy - chłopak zmarszczył brwi, próbują sobie to przypomnieć, widząc to Jena szybko dodała

- Ale spotkanie się ze mną nie jest powodem twojej wizyty, więc po co przybyłeś ? Skaj zaczął się wahać i jąkać. Nie był pewien czy powinien powiedzieć prawdę. Jednak w końcu zdołał coś z siebie wydusić.

 - Gdzie jest Emilii ? Muszę z nią pogadać .

- Łoł łoł, STOP ! Zaczekaj, czemu pytasz o moją córkę ? - Jena energicznie wstała z podłogi i zatrzymała chłopaka, który już chciał wyjść z pokoju na korytarz.

- To długa historia, a ja na prawdę muszę z nią pogadać.

- Mamy trochę czasu, jest pod prysznicem, więc gadaj ! - zażądała Jena.

- Najważniejsze co powinnaś wiedzieć to, to że Emilii była w Magia... - nie zdążył powiedzieć, bo przerwała mu Jena.

- I nic mi nie powiedziała, przed chwilą ją mijałam, nie wyglądała na podekscytowaną ani oszołomioną pięknym widokiem.

 - Nie dałaś mi skończyć. Była tam bo pomyliłem ją z tobą. No a na miejscu Megan chciała sprawić ci "miłe" powitanie. No i w wielkim skrócie mówiąc, wynikło tam małe nieporozumienie, przez które Emilii wylądowała z powrotem tutaj, ale niczego nie pamięta - Skaj skończył opowiadać całą historie.

 - Czyli ona nie pamięta niczego, co wydarzyło się Magialand ?

- No wygląda na to, że... - Skaj znowu przestał mówić. Tym razem przeszkodziła mu nastolatka wchodząca do pokoju.

Hej :) , dawno się już nie odzywałam. Co sądzicie o tym rozdziale ?  

                                                                                                                              Clary